Τραυματίες του θείου Νυμφίου Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου

Μεταξύ όλων των αγίων, δηλαδή των Προφητών, των Αποστόλων, των Μαρτύρων, των Πατέρων, των οσίων και ασκητών υπερέχουσα θέση κατέχει η Παναγία μας, η Μητέρα του Χριστού, της οποίας την ένδοξη Κοίμηση εορτάζει σήμερα η Εκκλησία μας και εμείς πανηγυρίζουμε παντού με ιδαίτερη μεγαλοπρέπεια και λαμπρότητα, ελπίζοντας να απολαύσουμε τις πρεσβείες της προς τον Υιό της και Θεό της.

Είναι γνωστόν από την διδασκαλία της Εκκλησίας μας ότι οι άγιοι είναι οι φίλοι του Χριστού, τα «μιμήματα της θείας αγάπης», είναι εκείνοι που αγάπησαν πολύ τον Χριστό και γι’ Αυτόν έδωσαν και την ζωή τους, θυσίασαν τα πάντα. Αυτό φαίνεται καθαρότατα στους αγίους μάρτυρες, που υπέστησαν πολλά μαρτύρια για να εκφράσουν αυτήν την αγάπη τους στον Χριστό. Ο ιερός Νικόλαος Καβάσιλας λέγει ότι οι μάρτυρες έδειξαν έμπρακτα την αγάπη τους προς τον Χριστό και γι’ αυτό τους αποκαλεί «τραυματίας του θείου Νυμφίου».

Όπως κάποιος αγαπά την Πατρίδα του η έναν άνθρωπο και θυσιάζει γι’ αυτούς τα πάντα, αν δε χρειασθή τραυματίζεται και φέρει επάνω του τις πληγές του τραυματισμού του και αυτό αποδεικνύει αυτήν την αγάπη, έτσι και οι μάρτυρες είναι οι τραυματίες του Νυμφίου Χριστού.

Στην πραγματικότητα ο Χριστός είναι ο πρώτος τραυματίας για όλο το ανθρώπινο Γένος, Αυτός είναι ο μάρτυς ο πιστός και αληθινός, που σταυρώθηκε και αναστήθηκε για να νικήση τον θάνατο και να γίνη το φάρμακο για τους ανθρώπους, ώστε και εκείνοι να τον νικήσουν στα όρια της προσωπικής τους ζωής. Ο Χριστός, κατά τον Απόστολο Παύλο, έκανε υπακοή μέχρι θανάτου στον Πατέρα Του, «θανάτου δε σταυρού» (Φιλιπ. β 8).

Εφ’ όσον ο Χριστός υπήρξε ο πρώτος τραυματίας - εσταυρωμένος, και τον ακολούθησαν οι άγιοι, ήταν επόμενο και η Παναγία να είναι και εκείνη τραυματίας του Υιού της και Θεού της, που ταυτόχρονα υπήρξε και ο Νυμφίος της.

Ήδη κατά την ημέρα της Υπαπαντής ο Συμεών ο Πρεσβύτης προεφήτευσε: «σου δε αυτής την ψυχήν διελεύσεται ρομφαία» (Λουκ. β , 35). Η Παναγία πόνεσε πολύ στον Σταυρό, βλέποντας τον Υιό της να πάσχη και να οδυνάται, αφού γνώριζε σαφέστατα ότι είναι συγχρόνως Υιός του Θεού. Έτσι και εκείνη έζησε όλο το μαρτύριο του Χριστού σε όλη την ύπαρξή της. Και επειδή και εκείνη και ο Ευαγγελιστής Ιωάννης έζησαν στον Γολγοθά το μαρτύριο του Χριστού, γι’ αυτό και δεν χρειάσθηκε να τελειώσουν την βιολογική τους ζωή με μαρτυρικό θάνατο. Ήδη είχαν ζήσει το μαρτύριο του Χριστού στον Γολγοθά.

Ο Ζιγαβηνός, ερμηνεύοντας την προφητεία ότι ρομφαία θα διέλθη την ψυχή της Παναγίας, γράφει ότι ο Συμεών με την ρομφαία ονόμασε «την τιμιτικωτάτην και οξείαν οδύνην» η οποία διήλθε την καρδία της Θεοτόκου, όταν ο Υιός της προσηλώθηκε στον Σταυρό. Και δεν ήταν μόνον οδύνη της ψυχής, αλλά και του σώματος, γι’ αυτό, όπως είπαμε προηγουμένως, η Παναγία πέρασε από το μαρτύριο και τον θάνατο, γι α?τό και ο βιολογικός της θάνατος λέγεται και χαρακτηρίζεται ένδοξη κοίμηση και ο Υιός της και Θεός της παρέλαβε και την ψυχή και το σώμα της στους ουρανούς.

Μπορούμε να πούμε ότι το «λειτούργημα» της μητέρας στο πρόσωπο της Παναγίας άρχισε την ημέρα του Ευαγγελισμού και κορυφώθηκε στον Σταυρό, στην ρομφαία που διήλθε την ψυχή της και ολόκληρη την ύπαρξή της. Έτσι και εκείνη έγινε «τραυματίας του θείου Νυμφίου». Άλλωστε, είναι νόμος στην ζωή μας ότι όσο μεγαλύτερη είναι η αγάπη τόσο μεγαλύτερος είναι και ο πόνος. Τηρουμένων των αναλογιών αυτό γίνεται και με κάθε μητέρα που γεννά τα παιδιά της και πολλές φορές συμμετέχει και στον πόνο τους, με τον δικό της κάθε φορά τρόπο.

Η περίπτωση των αγίων μαρτύρων, κυρίως όμως της Παναγίας, μας δείχνει ότι θα πρέπη και εμείς οι εορταστές να δείχνουμε έμπρακτα την αγάπη μας προς τον Χριστό, δηλαδή να γίνουμε και εμείς, με τον ιδιαίτερο τρόπο μας και σε ανάλογο βαθμό, «τραυματίες του θείου Νυμφίου». Η αγάπη μας προς τον Χριστό πρέπει να περνά μέσα στην ψυχή μας ως ρομφαία μετανοίας και προσφοράς. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι άνθρωποι, όταν αγαπούν κάποιον και έχουν καιρό να τον δουν, λένε «σε πόνεσα». Αυτό δείχνει ότι η αγάπη συνδέεται με τον πόνο. Και η αγάπη μας προς τον Χριστό θα εκφρασθή με το άλγος, τον πόνο, που θα εκδηλωθή ως μετάνοια και επιστροφή στον Θεό, ως ταπείνωση και υπακοή στις εντολές Του, ως θυσία και προσφορά για να δοξάζεται Εκείνος.

Επομένως, όπως η Παναγία και οι άγιοι Μάρτυρες, έτσι και εμείς πρέπει να γίνουμε «τραυματίες του θείου Νυμφίου».

Εύχομαι σε όλους σας χρόνια πολλά για την σημερινή ημέρα και η Παναγία να σας προστατεύη από κάθε κακό και να σας ενισχύη στην ζωή σας.