Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στον «Κόσμο
του Επενδυτή» (30 Ιουνίου – 1 Ιουλίου 2007) μετά την εγχείριση στην
οποία επεβλήθη ο Αρχιεπίσκοπος και τα μετεγχειριτικά προβλήματα που
εμφανίσθηκαν, και όταν στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσεως γινόταν λόγος για τα
«σενάρια διαδοχής». Ήταν μια προσωπική κατάθεση του Μητροπολίτου μας
Όλοι αισθανθήκαμε έκπληξη και λύπη από
την αιφνίδια εκδήλωση της ασθένειας του Αρχιεπισκόπου. Συγχρόνως, η
ασθένεια αυτή κατέδειξε και την δύναμη, αλλά και την αδυναμία που
παρατηρείται μέσα στον εκκλησιαστικό οργανισμό. Και γνωρίζουμε ότι η
Εκκλησία είναι το Σώμα του Χριστού, που είναι η ουσία και το μεγαλείο
της, αλλά δυστυχώς υπάρχουν και τα λεγόμενα «πολιτικά της Εκκλησίας» που
κινούνται πάντοτε στην περιφέρεια και δεν αντέχουν στον χρόνο. Έτσι με
τις δηλώσεις πολλών εκδηλώθηκε και η υποκρισία, όπως και το φαινόμενο
του οπουρτουνισμού.
Θεωρώ, όμως, ότι η ασθένεια του
Αρχιεπισκόπου θα φανή ως δύναμη για τον ίδιο και την Εκκλησία. Και αυτό
το εντοπίζω σε τρεις πλευρές.
1. Το νόημα της ασθενείας
Η ασθένεια στον άνθρωπο είναι μια από
τις οριακές καταστάσεις στην ζωή του, που είναι αυθεντικότερη, από την
άποψη ότι τότε ο άνθρωπος ξεφεύγει από τον οίστρο της εργώδους
καθημερινότητας και μπορεί να δη τον εαυτό του αυθεντικότερα, μακρυά από
την ομίχλη και την σκόνη του γίγνεσθαι και του φαίνεσθαι, μέσα στην
ησυχία του δωματίου νοσηλείας, μακρυά από τα φώτα της δημοσιότητας. Τότε
αναφύονται τα λεγόμενα υπαρξιακά θέματα, τα οποία σε σχέση με τα
καθημερινά, τα κοινωνικά, τα συνήθη, είναι σημαντικότερα και κάνουν τον
άνθρωπο να φιλοσοφή πάνω στην ζωή και τον θάνατο, στο νόημα της ύπαρξης.
Ο διάσημος λογοθεραπευτής Victor Frankl στα στρατόπεδα της
συγκεντρώσεως και του θανάτου του Άουτσβιτς και του Νταχάου, όπως
γράφει, είδε αυθεντικότερα την ζωή και την αγάπη, κατάλαβε την αξία όχι
της ομοιοστασίας, αλλά της υπέρβασης.
2. Η δύναμη της ασθενείας
Συνήθως ταυτίζουμε την εμφάνεια και την
δόξα της Εκκλησίας με τις ποικίλες δραστηριότητες και την κοινωνική
προσφορά. Κανείς δεν μπορεί να αρνηθή αυτήν την πραγματικότητα. Όμως, η
Εκκλησία γνωρίζει και μια άλλη πραγματικότητα που είναι πιο διαχρονική
και την εκφράζει ο λόγος του Χριστού στην παράκληση του Αποστόλου Παύλου
να τον απαλλάξη από την ασθένεια που τον βασάνιζε: «η γαρ δύναμίς μου
εν ασθενεία τελειούται». Και έχοντας αυτό υπ' όψη του ο Απόστολος
καυχάται για τις ασθένειές του και συνεχίζει: «διο ευδοκώ εν ασθενείαις,
εν ύβρεσιν, εν ανάγκαις, εν διωγμοίς, εν στενοχωρίαις, υπέρ Χριστού•
όταν γαρ ασθενώ, τότε δυνατός ειμι» (Β’ Κορ. ιβ , 9-10). Η δύναμη της
Εκκλησίας φαίνεται στην φαινομενική αδυναμία της, στην περίοδο των
διωγμών και των ταλαιπωριών.
Το ίδιο συμβαίνει και με τα πρόσωπα που
διακονούν μέσα στην Εκκλησία, κατά το παράδειγμα του Αποστόλου Παύλου.
Όταν η επιτυχία της Εκκλησίας δεν στηρίζεται στις ανθρώπινες δυνάμεις,
αλλά στην δύναμη του Χριστού, τότε φαίνεται ότι το έργο της είναι
θετικό. Όταν κανείς δίνη σημασία και προτεραιότητα σε ευκαιριακές
φιλίες, τότε είναι δυνατόν να είναι ανασφαλής. Μέσα από την δική μας
αδυναμία φαίνεται ότι το έργο που επιτελείται είναι του Θεού. Έτσι, το
μεγαλύτερο έργο γίνεται με την σιωπή και την ταπείνωση, με την αφάνεια
και την εσωτερικότητα, την προσευχή και την καρτερία. Δεν βοηθά κανείς
πάντοτε με την κατ ε?θείαν παρέμβαση στα κοινωνικά δρώμενα. Στην
Εκκλησία υπάρχουν και άλλοι τρόποι δραστήριοι, όπως το κάνει η μικρή
ζύμη που αρτοποιεί το φύραμα.
Ήδη ο Αρχιεπίσκοπος, με την επιθυμία του
να ανακοινωθή όλη η αλήθεια για την ασθένειά του, έδειξε, όπως πολλοί
το επεσήμαναν, το μεγαλείο του. Αλλά, μέσα από την ασθένειά του θα
φανούν και άλλες πλευρές της αφανούς η κεκαλυμμένης προσωπικότητάς του,
όπως η υπομονή, η μακροθυμία, η συγχωρητικότητα, η πίστη στον Θεό, η
προσευχή κλπ. Οπότε, τώρα είναι καιρός, κατά τον οποίον θα φανή η δύναμη
του έσωθεν ανθρώπου.
3. Ο συνοδικός θεσμός
Η ασθένεια του Αρχιεπισκόπου θα
αποκαλύψη ακόμη περισσότερο την δύναμη της Εκκλησίας, εννοώ τον συνοδικό
της θεσμό. Καθένας δικαιούται να αρρωσταίνη ένα διάστημα, αλλά και
δικαιούται και του σεβασμού μας σε δύσκολες καταστάσεις. Το ίδιο και
περισσότερο δικαιούται και ο Αρχιεπίσκοπος. Έπειτα, ο ίδιος πολλές φορές
έχει τονίσει ότι εκτιμά και θέλει να αναβαθμίση τον συνοδικό θεσμό της
Εκκλησίας. Όπως είναι γνωστόν, η Εκκλησία διοικείται κατά διαφορετικό
τρόπο από άλλες κοσμικές και πολιτικές οργανώσεις και κρατικούς θεσμούς.
Το σύστημά της είναι συνοδικό και ιεραρχικό, με όλη την σημασία των
όρων αυτών. Έτσι, στην νέα συνοδική περίοδο, που αρχίζει από την 1η
Σεπτεμβρίου, στην οποία κατά θεία Πρόνοια, συμμετέχουν σημαντικές
προσωπικότητες της Εκκλησίας της Ελλάδος, θα δοθή η δυνατότητα να
αναδειχθή ακόμη περισσότερο το συνοδικό πολίτευμα της Εκκλησίας και να
βοηθηθή ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος στο δύσκολο έργο της διοικήσεως της
Εκκλησίας. Αν στην περίοδο αυτή αξιοποιηθούν ακόμη περισσότερο στις
υπάρχουσες Συνοδικές Επιτροπές και άλλοι Αρχιερείς που έχουν ιδιαίτερα
χαρίσματα, χωρίς όμως να αυτονομηθούν, τότε θα προέλθη μεγάλη ωφέλεια
στην Εκκλησία. Μέσα από αυτόν τον τρόπο θα δοκιμασθούν και εκείνοι που
μπορούν να αναδειχθούν αργότερα ως ηγετικά στελέχη στην Εκκλησία, μέσα
από τις εσωτερικές διεργασίες της και όχι μέσα από ποικίλους
σχηματισμούς και έξωθεν παρεμβάσεις.
Θεωρώ ότι απαιτείται από όλους μας
σεβασμός στον Αρχιεπίσκοπο που τούτη την ώρα αναδεικνύει την αληθινή
πλευρά της προσωπικότητάς του, την αθέατη από τους πολλούς που κινούνται
στο επίπεδο των δημοσίων σχέσεων, αλλά αναδεικνύεται και η εσωτερική
δύναμη της Εκκλησίας. Η αρχιεπισκοπική ασθένεια πρέπει να γίνη παράγων
υγείας για όλους μας. Ας σταματήσουν το έργο τους οι διάφοροι «σωτήρες»
της Εκκλησίας. Η Εκκλησία δεν έχει ανάγκη «σωτήρων», γιατί Σωτήρας της
είναι ο Χριστός, ο Οποίος διευθύνει την ιστορία της Εκκλησίας και
επεμβαίνει κατάλληλα. Οι Απόστολοι και οι απεσταλμένοι Του είναι
διάκονοι και πορεύονται «δια δόξης και ατιμίας, δια δυσφημίας και
ευφημίας, ως πλάνοι και αληθείς, ως αγνοούμενοι και επιγινωσκόμενοι, ως
αποθνήσκοντες και ιδού ζώμεν, ως παιδευόμενοι και μη θανατούμενοι» (Β
Κορ. στ , 8-9).
Αυτό δείχνει την υγεία της Εκκλησίας και των διακόνων της.–
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου