Καί εφέτος εορτάζουμε τήν Γέννηση τού Χριστού μέσα στήν θαυμάσια ατμόσφαιρα τών φωτισμένων Ιερών Ναών, μέσα στήν λαμπρά ατμόσφαιρα πού δημιουργήθηκε από τά καταπληκτικά καί θεσπέσια τροπάρια πού ψάλαμε στήν ακολουθία τού Όρθρου καί τό εξαίρετο απολυτίκιο τών Χριστουγέννων, καθώς επίσης καί μέσα στήν κατανυκτική καί λαμπρά θεία Λειτουργία τής εορτής τών Χριστουγέννων. Όλα φαίνονται ωραία καί σκορπούν μιά γαλήνη στίς ψυχές μας, αλλά καί όλα είναι εορταστικά καί αισθανόμαστε γαλήνη από τήν παρουσία τής Χάριτος τού Τριαδικού Θεού μέσα στόν Ναό.
Όμως, τότε πού γεννήθηκε ο Χριστός δέν υπήρχε αυτή η ατμόσφαιρα πού εμείς σήμερα απολαμβάνουμε. Η Παλαιστίνη ήταν υπόδουλη στούς Ρωμαίους. Μέ τήν σύγχρονη ορολογία μπορούμε νά πούμε ότι ήταν ένα προτεκτοράτο τής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Οι φόροι πού είχαν επιβληθή στόν λαό ήταν δυσβάστακτοι. Αυτός ήταν καί ο λόγος γιά τόν οποίον γινόταν καί η απογραφή πού έφερε τήν Παναγία έγκυο μαζί μέ τόν δίκαιο Ιωσήφ στήν Βηθλεέμ. Οι Ραβίνοι, οι Γραμματείς καί Φαρισαίοι καί οι Ιερείς τών Ιουδαίων καταδυνάστευαν τόν λαό μέ τίς ερμηνείες καί τίς διατάξεις τού νόμου, αλλά καί μέ τήν θρησκευτική εξουσία τους. Η φτώχεια καί η αδικία πλεόναζαν. Όλα αυτά μπορεί κανείς νά τά διαπιστώση εάν διαβάση διάφορα βιβλία πού περιγράφουν τήν ζωή τών ανθρώπων στήν Παλαιστίνη κατά τήν εποχή τού Χριστού.
Η Γέννηση τού Χριστού έγινε μέσα σέ τραγικές συνθήκες, αφού η κοινωνία εκείνη, αλλά γενικότερα καί η ανθρωπότητα ήταν αφιλόξενη νά δεχθή μιά έγκυο γυναίκα πού ήταν έτοιμη νά γεννήση. Δέν υπήρχε κανένας τόπος γιά νά καταλύση, οπότε χρειάσθηκε νά μείνη σέ μιά σπηλιά καί εκεί νά γεννηθή ο Χριστός, μέσα σέ πρωτόγονες συνθήκες ζωής, χωρίς ιατρική παρακολούθηση, χωρίς άλλες διευκολύνσεις, όπως γίνεται σέ τέτοιες περιπτώσεις. Ο Χριστός γεννήθηκε μέσα σέ έναν σταύλο, μεταξύ τών ζώων, μέσα σέ μεγάλη φτώχεια, έξω από τήν κοινωνία καί τό ενδιαφέρον τών ανθρώπων, άγνωστος εν μέσω αγνώστων. Καί τό κυριότερο, αντιμετώπισε από τήν πρώτη στιγμή τό μίσος τού Βασιλιά Ηρώδη, ο οποίος από φόβο καί τρόμο φόνευσε χιλιάδες νεογέννητα παιδιά, ελπίζοντας ότι σ’ αυτά θά συγκαταλεγόταν καί Εκείνος πού, κατά τίς προφητείες καί τήν πληροφορία τών μάγων πού ήλθαν από τήν Ανατολή, θά γινόταν βασιλιάς. Όλα αυτά δείχνουν τήν τραγικότητα τών συνθηκών μέσα στίς οποίες γεννήθηκε ο Χριστός. Τό αστέρι τών μάγων καί ο ύμνος τών αγγέλων αποτελούν μιά εξαίρεση σέ όλες αυτές τίς δύσκολες καί τραγικές συνθήκες, δείχνουν όμως τήν ελπίδα τής μετέπειτα κυριαρχίας τού Χριστού στόν κόσμο.
Ο Χριστός μέ τήν γέννησή Του, τήν όλη Του ζωή, τήν διδασκαλία Του, τά θαύματά Του, κυρίως τόν Σταυρό, τήν Ανάσταση καί τήν Ανάληψή Του στούς ουρανούς, αλλά καί τήν αποστολή τού Παναγίου Πνεύματος θεράπευσε όλες τίς τραγικές καταστάσεις, δημιούργησε μιά καινούρια πραγματικότητα –τήν Εκκλησία μέ τήν ζωή πού διαθέτει– ανέδειξε εκατομμύρια αγίους πού έζησαν σέ όλα τά μέρη τής γής καί αγωνίσθηκαν εναντίον όλων τών δυσκολιών, ανέτρεψε τήν ειδωλολατρική Αυτοκρατορία καί τήν έκανε Χριστιανική, δημιούργησε έναν θαυμάσιο πολιτισμό καί πολλά άλλα. Αυτό τό θείον Βρέφος πού γεννήθηκε μέσα στό κρύο καί τό παγερό σπήλαιο τής Βηθλεέμ έγινε η ελπίδα καί η ζωή όλου τού κόσμου, πού ανέτρεψε όλα τά μέχρι τότε δεδομένα καί έδωσε προοπτική στούς ανθρώπους.
Κι εμείς σήμερα περνάμε δύσκολες ημέρες. Βέβαια, δέν μπορούν νά γίνουν συγκρίσεις, αλλά δεχόμαστε ανάλογους πειρασμούς. Καί σήμερα υπάρχουν κυρίαρχα καί υπόδουλα κράτη, θεσπίζεται υψηλή φορολογία πού προκαλεί φτώχεια στούς ανθρώπους, επικρατεί αδικία στίς κοινωνίες, κυριαρχεί τό δίκαιο τού ισχυροτέρου, οι άνθρωποι προσκολλώνται στό χρήμα καί τά επίγεια πράγματα, δηλαδή στήν πράξη παρατηρείται μιά ειδωλολατρική στάση ζωής από τούς ανθρώπους πού είναι βαπτισμένοι Χριστιανοί. Άνθρωποι στερούνται τά στοιχειώδη αγαθά, όπως τήν ανεκτή διαβίωση καί τίς απαραίτητες συνθήκες ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Στήν κοινωνία μας επικρατούν αδικίες, γεννιούνται παιδιά μέσα σέ τραγικές συνθήκες ζωής, μεγαλώνουν σέ έναν ανάλγητο κόσμο καί αντιμετωπίζουν τό μίσος καί τήν αδιαφορία τών συγχρόνων δομών πού υπάρχουν στήν κοινωνία. Οι άνεργοι, οι φτωχοί, οι άστεγοι, οι αδικούμενοι, οι μετανάστες, οι πρόσφυγες, οι άρρωστοι, οι απροστάτευτοι, καταλαβαίνουν πολύ καλά τόν τρόπο μέ τόν οποίο γεννήθηκε ο Χριστός.
Αυτή η σύγχρονη τραγικότητα, πέρα από τίς εξωτερικές δυσκολίες, οδηγεί τούς ανθρώπους στήν απελπισία, τήν κατάθλιψη, τόν βαθύτατο πόνο, όπως τό διαπιστώνουν καί οι ειδικοί επιστήμονες. Σήμερα στήν κοινωνία μας συναντάμε ανθρώπους πού βρίσκονται σέ απελπιστική κατάσταση, σέ απόγνωση, βλέπουμε γονείς πού δέν μπορούν νά μεγαλώσουν τά παιδιά τους, ζούμε σέ μιά κοινωνία πού είναι έτοιμη νά εκραγή. Οι νέοι, ενώ θά έπρεπε νά είναι γεμάτοι από ελπίδα γιά ζωή καί δημιουργικότητα αντιμετωπίζουν τό φάσμα τής ανεργίας πού πληγώνει τά όνειρα καί τίς προσδοκίες τους γιά τό μέλλον καί τήν ζωή. Τήν σύγχρονη κρίση δέν πρέπει νά τήν βλέπουμε μόνον στήν οικονομία, αλλά καί στήν ψυχολογία καί τήν πνευματική ζωή.
Η Πολιτεία πρέπει νά ενδιαφέρεται γιά τά κοινωνικά καί οικονομικά ζητήματα τών ανθρώπων, πρέπει νά εξισορροπή τίς κοινωνικές αντιθέσεις πού δημιουργεί η φιλαυτία καί η απελπισία τών ανθρώπων, αφού αυτό είναι τό έργο μιάς ευνομούμενης Πολιτείας. Πέρα, όμως, από όλα αυτά οι άνθρωποι σήμερα ζητούν ελπίδα, αισιοδοξία, προοπτική γιά τήν ζωή.
Η Εκκλησία, μέ τούς ανθρώπους της, μπορεί νά βοηθήση στήν κρίσιμη αυτή περίοδο πού περνάμε. Όσοι είναι πραγματικά μέλη τής Εκκλησίας καί έχουν βαθειά αίσθηση τής αδελφότητας, πρέπει νά αναπτύξουν σέ υψηλό βαθμό τό αίσθημα τής αλληλεγγύης καί τής αγάπης. Αλλά η Εκκλησία εκείνο πού μπορεί οπωσδήποτε νά προσφέρη είναι η ελπίδα, η αισιοδοξία, η τρυφερότητα, η αγάπη, γιά νά ξεπερασθούν τά προβλήματα. Είναι χαρακτηριστικός ο λόγος τού Αποστόλου Πέτρου στόν χωλό πού τού ζητούσε ελεημοσύνη: «αργύριον καί χρυσίον ουχ υπάρχει μοι ό δέ έχω τούτό σοι δίδωμι εν τώ ονόματι Ιησού Χριστού τού Ναζωραίου έγειρε καί περιπάτει» (Πρ. γ', 6). Δέν είχε νά τού δώση χρήματα, αλλά είχε τήν Χάρη τού Χριστού καί τού έδωσε τήν υγεία, οπότε δέν χρειάσθηκε νά ζητιανεύη. Ο άνθρωπος δέν χρειάζεται μόνο τό φαγητό, άν καί αυτό είναι αναγκαίο, αλλά καί τήν υγεία, τόν καλό λόγο, κυρίως τήν Χάρη τού Θεού πού τρέφει τήν ψυχή. Τότε ο άνθρωπος αντιμετωπίζει νικηφόρα όλες τίς δυσκολίες καί τούς πειρασμούς καί δέν έχει ανάγκη από πολλά πράγματα.
Όπως τό αδύνατο θείο Βρέφος στήν Βηθλεέμ, δηλαδή ο Χριστός, ανέτρεψε όλες τίς τραγικές κοινωνικές συνθήκες τής εποχής Του, έτσι καί εκείνος πού συνδέεται μαζί Του μπορεί νά ξεπεράση, μέ τήν ελπίδα καί τήν αγάπη, όλα τά προβλήματα. Οι Απόστολοι καί όλοι οι άγιοι μέ τήν δύναμη τού Χριστού αντιμετώπισαν τήν σκληρή καί απάνθρωπη ρωμαϊκή εξουσία, τίς φυλακίσεις, τούς διωγμούς, τά μαρτύρια καί τόσες άλλες δυσκολίες καί αποδείχθηκαν νικητές. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στήν Καθολική του επιστολή γράφει: «ότι πάν τό γεγεννημένον εκ τού Θεού νικά τόν κόσμον καί αύτη εστιν η νίκη η νικήσασα τόν κόσμον, η πίστις ημών» (Α' Ιω. ε', 4).
Στήν ζεστή αυτή καί εορταστική ατμόσφαιρα τών Χριστουγέννων, δεχθήτε τό μήνυμα τής Εκκλησίας, πού είναι μήνυμα αισιοδοξίας, ελπίδας καί ελευθερίας. Δέν πρέπει νά απογοητευόμαστε από τίποτε καί δέν πρέπει νά χάνουμε τό θάρρος μας. Όλα θά περάσουν. Όσοι έχουν μέσα στήν καρδιά τους τήν πίστη στόν Χριστό μπορούν νά ανατρέψουν τά σχέδια τών ισχυρών τής γής. Η ψυχική καί πνευματική δύναμη νικά τά πάντα. Κανένας δέν μπορεί νά μάς στερήση τήν αισιοδοξία γιά τήν ζωή, εκτός κι άν εμείς μόνοι μας στερηθούμε αυτήν τήν ελπίδα. Κανένας δέν μπορεί νά μάς κλέψη τήν χαρά πού βρίσκεται στήν καρδιά μας καί τήν ζωντανή πίστη μας, εκτός κι άν μόνοι μας τήν χάσουμε. Κανένας δέν μπορεί νά μάς στερήση τό δικαίωμα καί τήν ανάγκη νά αγαπάμε τούς άλλους. Κανένας δέν μπορεί νά μάς αποσυνδέση από τόν Χριστό, εκτός κι άν εμείς χάσουμε αυτήν τήν δωρεά. Όλα έρχονται καί παρέρχονται, όλοι μπορεί νά μάς προδώσουν, αλλά ο Χριστός ποτέ δέν θά μάς εγκαταλείψη. Εκείνος πού ενώνεται μέ τόν Χριστό μένει στόν αιώνα. Όποιος ζή μέσα στήν Εκκλησία καί συνδέεται μέ τόν Χριστό είναι δυνατός, όπως έγραφε ο Απόστολος Παύλος, μέσα από τήν φυλακή πού βρισκόταν: «πάντα ισχύω εν τώ ενδυναμούντί με Χριστώ» (Φιλ. δ' 13). Καί στούς Κορινθίους έγραφε: «όταν ασθενώ τότε δυνατός ειμι» (Β’ Κορ. ιβ’, 10). Τό κάθε σύγχρονο σπήλαιο μπορεί νά γεμίση από αγγελικούς ύμνους, καί ο κάθε σύγχρονος Ηρώδης μπορεί νά ταπεινωθή, νά χάση τήν εξουσία του.
Σέ ένα τροπάριο τής Εκκλησίας ψάλλουμε θριαμβευτικά: «θαρσείτω λαός τού Θεού καί γάρ Αυτός πολεμήσει τούς εχθρούς ως παντοδύναμος». Λάβετε θάρρος, αδελφοί, μή αποκάμνετε, μή χάνετε τήν πίστη καί τήν ελπίδα σας, γιατί ο Χριστός, τό θείο Βρέφος, μπορεί νά νικήση τά πάντα. Μήν αφήνετε τήν λεγόμενη οικονομική κρίση νά σκοτώση τήν ελπίδα, τήν πίστη καί τήν αγάπη γιά τήν ζωή. Όπως έχει λεχθή τά Κράτη δέν πεθαίνουν από πτώχευση, αλλά από τήν απελπισία καί τήν απόγνωση τών πολιτών τους.
Εύχομαι σέ όλους σας χρόνια πολλά, άγιες καί ευλογημένες εορτές, μέ πίστη, δύναμη, έμπνευση, αισιοδοξία καί φώς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου