Η «αγωνιώδης έκκληση πιστών μελών της Εκκλησίας σχετικά με την υπόθεση της Ι. Μονής Μεταμορφώσεως Ναυπάκτου» που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα amen.gr, μου προκάλεσε ιδιαίτερη εντύπωση και την διάβασα με έκδηλο ενδιαφέρον. Στην έκκληση αυτή γίνεται αναφορά στα «αμέσως ή εμμέσως, θεσμικώς ή εξωθεσμικώς, εμπλεκόμενα μέρη (Αγία και Ιερά Σύνοδο, Σεβ. Μητροπολίτη Ναυπάκτου, Αδελφότητα της Μονής, Σύλλογο Φίλων της Μονής)», τα οποία παρακαλούνται να «αναζητήσουν λύσεις που θα προκύψουν από προσωπικές συναντήσεις οι οποίες θα επιλαμβάνονται των προβλημάτων αναλυτικά και δια ζώσης».
Αφήνω το ερώτημα για το ποιά είναι τα «θεσμικά και εξωθεσμικά εμπλεκόμενα μέλη», όταν έχουμε υπ' όψη μας την ορθόδοξη εκκλησιολογία, καθώς επίσης αφήνω κατά μέρος την εξίσωση μεταξύ της Ιεράς Συνόδου και του Συλλόγου Φίλων της Μονής ή της Ιεράς Συνόδου και της Ιεράς Μονής, η οποία Μονή εξ συστήματος αρνείται να εφαρμόση τις πάνω από εξήντα αποφάσεις της Ιεράς Συνόδου, οι οποίες προήλθαν μετά από συζητήσεις «διά ζώσης», υπομνήματα, ακροάσεις κλπ.
Παραμένω, όμως, ιδιαιτέρως στην παράγραφο: «Άραγε χρησιμοποιήθηκε ποτέ και άλλη "γλώσσα" εκτός από τη νομική; Αξιοποίησαν ποτέ οι διαφωνούντες την δωρεά της συνάντησης των προσώπων δια ζώσης, η οποία έχει τη δύναμη να αίρει καχυποψίες και να ανακαλύπτει λύσεις; Ίσως πράγματι αυτό να συνέβη. Στο βαθμό, όμως, που αυτό έγινε όχι επαρκώς, εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς πώς η ανταλλαγή υπηρεσιακής αλληλογραφίας, προσφυγών, μηνύσεων, καταγγελιών, κοινοποιήσεων κ.ο.κ. το μόνο που επιτυγχάνει είναι να σκληραίνει τις άμυνες».
Θέλω να διαβεβαιώσω ότι έγιναν τέτοιες «συναντήσεις», «διά ζώσης», καταναλώθησαν πολλές ώρες, όχι μόνον από μένα, αλλά και από τρεις Τριμελείς Συνοδικές Επιτροπές που συγκροτούνταν από Αρχιερείς και Ηγουμένους Μοναστηριών, τις οποίες ζήτησα από την Ιερά Σύνοδο. Επενέβησαν Αρχιερείς με δική τους πρωτοβουλία, αλλά και έκαναν προσπάθειες οι δύο τελευταίοι Αρχιεπίσκοποι (Χριστόδουλος και Ιερώνυμος). Όμως κάθε συνάντηση προξενούσε άλλες παρανοήσεις. Υπάρχει ένα κείμενο γραμμένο από την Ιερά Μητρόπολη για την ιστορία των πολλών προσπαθειών για να υπάρξουν λύσεις, που εντός των ημερών θα δημοσιοποιηθή στην ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως, όπου ήδη είναι δημοσιευμένα και πολλά άλλα επίσημα στοιχεία.
Εκείνο που θέλω να κάνω με το παρόν κείμενο ως Επίσκοπος της Ιεράς αυτής Μητροπόλεως είναι μια «δημόσια εξομολόγηση», ακολουθώντας τον λόγο του Χριστού «ειπέ τη Εκκλησία», γιατί έχουν εξαντληθή όλες οι άλλες δυνατότητες.
1. Γνώριζα το πρόβλημα της Ιεράς Μονής Μεταμορφώσεως πριν εκλεγώ ως Επίσκοπος και ενθρονισθώ στην Ιερά Μητρόπολη, ήδη από τότε που υπηρετούσα ως Ιεροκήρυξ στις Μητροπόλεις Εδέσσης και Θηβών, αλλά και στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών, γιατί ταλαιπώρησε τους προκατόχους μου Αρχιερείς. Είχα ακούσει απίστευτες ιστορίες. Την τελευταία νύκτα πριν ενθρονισθώ την πέρασα δακρυρροών, προσευχόμενος και ζητώντας την βοήθεια του Θεού για το τί θα συναντήσω στην Ναύπακτο, έχοντας μία ελπίδα ότι με την αγάπη θα μπορούσα να βοηθήσω.
2. Τα τρία πρώτα χρόνια προσπαθούσα με αγάπη και κατανόηση να ειρηνεύσω τα διεστώτα, τα οποία συνάντησα αμέσως με την ενθρόνιση, παρά τις δυσκολίες. Βρήκα μια έκρυθμη κατάσταση και έφθασα μέχρι το σημείο να επισκεφθώ την εισαγγελική αρχή με την παράκληση να μήν ασκήση δίωξη εναντίον μέλους της Ιεράς Μονής για οικονομικό θέμα που είχε προκύψει κατά την διάρκεια της τοποτηρητείας. Έπειτα, συμμετείχα σε Συνέδρια στην Ιερά Μονή, χειροτόνησα και χειροθέτησα αδελφούς της, εξεδήλωσα ποικιλοτρόπως την αγάπη μου, παρά τις υπονομεύσεις τις οποίες διέκρινα από την πρώτη στιγμή. Δεν έθεσα από την αρχή όρια στις σχέσεις μεταξύ Ιεράς Μητροπόλεως και Ιεράς Μονής, όπως με συμβούλευαν σεβαστά πρόσωπα που γνώριζαν καλά την κατάσταση, μεταξύ των οποίων ο μακαριστός Αρχιμανδρίτης Αρσένιος Κομπούγιας, πρώην Πνευματικός Πατέρας του τότε Ηγουμένου π. Σπυρίδωνος Λογοθέτη. Τώρα που σκέπτομαι όλα αυτά, μάλλον θεωρώ ότι ήταν λάθος μου αυτή η υπερβολική αγάπη που τους επέδειξα, την οποία ενδεχομένως θεώρησαν ως αδυναμία.
3. Μέ την εκλογή του Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου (1998) άρχισαν πλέον οι επιθέσεις των αδελφών της Μονής εναντίον μου, εμφανώς και αφανώς, με απώτερο σκοπό να μετατεθώ σε άλλη Ιερά Μητρόπολη. Υπάρχουν ατράνταχτες αποδείξεις γι' αυτό. Τελικά μου έγιναν προτάσεις μεταθέσεως σε συγκεκριμένες Ιερές Μητροπόλεις, αλλά τις απέρριψα, αφ' ενός μεν γιατί δεν θεωρώ ότι ο Επίσκοπος είναι δημόσιος υπάλληλος, αφ' ετέρου δε διότι δεν ήθελα να υποκύψω σε εκβιασμούς.
4. Αμέσως μετά άρχισαν καταγγελίες της Ιεράς Μονής εναντίον μου στην Ιερά Σύνοδο, τις οποίες ήμουν υποχρεωμένος να διαβιβάζω με παρατηρήσεις. Από τότε το πρόβλημα έγινε συνοδικό. Από το 1999 και εντεύθεν εξεδόθησαν σχεδόν εξήντα (60) αποφάσεις της Ιεράς Συνόδου εναντίον της Μονής, έγινε εισήγηση στην Ιεραρχία από τον Μητροπολίτη Ηλείας κ. Γερμανό και υπήρξε απόφασή Της, και παρά ταύτα η Μονή ηρνείτο να τις τηρήση, δείχνοντας στην πράξη μια αυτονόμηση από την Εκκλησία και άρνηση του θεσμού της Εκκλησίας. Ακόμη και η Απόφαση του Συνοδικού Δικαστηρίου το έτος 2006 παραμένει στην ουσία ανεκτέλεστη. Έτσι, η Ιερά Μονή από το 2006 μέχρι σήμερα παραμένει χωρίς κανονική και νομική συγκρότηση και εξακολουθεί να κάνη τον Ηγούμενο ο καταδικασθείς από το Συνοδικό Δικαστήριο, καίτοι απορρίφθηκε η προσφυγή του στο Σ.τ.Ε. Είναι γνωστόν ότι η Εκκλησία δεν είναι απλώς ένας χώρος αγαπολογίας και συμβιβασμών, αλλά «εκκλησιαστική Ιεραρχία» που λειτουργεί με το Συνοδικό της πολίτευμα και οδηγεί τα μέλη της προς «τήν άνω λαμπροφορίαν», σύμφωνα με τον ρβ' Κανόνα της Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου, με το να θεραπεύη τα νοσούντα μέλη της. Οι Πατέρες της Εκκλησίας έκαναν και χειρουργικές πνευματικές επεμβάσεις, όταν χρειαζόταν. Δεν είναι δυνατόν εν ονόματι μιας αγαπολογίας να καταργήται το κανονικό δίκαιο της Εκκλησίας. Άλλωστε, η Εκκλησία αντιμετωπίζει όλα τα θέματα με Συνοδικές Αποφάσεις και όχι απλώς με δημόσιες σχέσεις.
5. Μέ την πάροδο του χρόνου διεπίστωσα ότι η Ιερά Μονή περιβάλλεται από πέντε δορυφορικά Σωματεία και Εταιρείες, με την ίδια επωνυμία με την Μονή, με επιδοτήσεις άγνωστες στην Ιερά Μητρόπολη. Επειδή υπήρχε ενδεχόμενο να εμπλακώ σε υποθέσεις οικονομικές, ακόμη δε και σε ποινικά αδικήματα, ήταν φυσικό να λάβω τα μέτρα μου. Ήδη υπάρχουν ποινικές ευθύνες και καταδίκες και ήδη η Ιερά Μονή πρέπει να επιστρέψη στο Κράτος υψηλά ποσά από ΦΠΑ και επιδοτήσεις.
6. Από την Ιερά Μονή καθημερινώς εκπορεύονταν και εκπορεύονται απίστευτες συκοφαντίες εναντίον μου για δήθεν απαιτήσεις χρημάτων, ενώ είχα αποστείλει πολλά έγγραφα ότι δεν επιθυμώ να κατάθέσουν στην Ιερά Μητρόπολη ποσά ή ποσοστά, και ενώ –εξαναγκάζομαι να γράψω– δεν έχω καμμία περιουσία ούτε τραπεζιτικό λογαριασμό ούτε ποτέ εισέπραξα το παραμικρό από την όλη διακονία μου στην Εκκλησία ούτε και αυτά τα συγγραφικά μου δικαιώματα, και από πεποίθησή μου παραμένω παντελώς ακτήμων ζώντας με ολιγάρκεια. Επίσης, δέχομαι απίστευτες συκοφαντίες παγκοσμίως ότι δήθεν υπέβαλα δεκάδες μηνύσεις εναντίον της Μονής. Αυτό αποτελεί διαστρέβλωση και αντιστροφή της πραγματικότητας, αφού η Μονή είναι εκείνη που υπέβαλε τις δεκάδες (150) μηνύσεις, αγωγές εναντίον εμού και της Συνόδου. Οι συνεργάτες μου συνέταξαν έναν τέτοιο κατάλογο μηνύσεων και αγωγών που πρόκειται σύντομα να δημοσιευθή στην ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως για να καταρριφθή η απίθανη αυτή συκοφαντία.
Είναι απίστευτες όλες αυτές οι συκοφαντίες, οι οποίες με άφηναν έκπληκτο και πολλές φορές με οδήγησαν στην Αγία Τράπεζα για να αφήσω δακρυρροών τον πόνο μου στον Θεό, ο Οποίος γνωρίζει τον εσωτερικό μου κόσμο καλύτερα από τον καθένα. Πολλές φορές με εξέπληξαν οι μηχανορραφίες, οι υπονομεύσεις, ο δαιμονιώδης τρόπος ενεργείας μοναχών και Ιερομονάχων. Τί να πρωτοθυμηθώ για όλα αυτά; Και μόνον τα τελευταία γεγονότα είναι ενδεικτικά: Η προσφυγή τους στον Αμερικανό Πρέσβη εναντίον της Εκκλησίας της Ελλάδος και της Πατρίδος μας γενικότερα. Η συμμαχία τους με την Χρυσή Αυγή, μέρος της οποίας ήταν να φέρουν το θέμα στην Βουλή, όπου βεβαίως εξέπεσαν οι συκοφαντίες τους. Τα φέϊγ βολάν που διενεμήθησαν στην πόλη της Ναυπάκτου από «γνωστούς αγνώστους» με τον τίτλο «Ιερόθεος: θεός των δαιμόνων». Τα ανύπαρκτα «επεισόδια» κατά την τελετή των Θεοφανείων που έκαναν τον γύρο του κόσμου. Οι οπαδοποιημένες εκδηλώσεις και η εισαγωγή της ποδοσφαιροποίησης στον ευαίσθητο εκκλησιαστικό χώρο. Όλα αυτά δεν συνιστούν εκκλησιαστικό ήθος και εκκλησιαστικό φρόνημα, και συγχρόνως δείχνουν ποιό ήταν τόσα χρόνια το «έργο» της Ιεράς Μονής.
Και άλλες φορές στην ζωή μου πέρασα πολλές δυσκολίες και πειρασμούς, πήγα και στον Λίβανο κατά την διάρκεια του εμφυλίου πολέμου και κινδύνευσα ποικιλοτρόπως, αλλά αυτές οι διαβολές και οι συκοφαντίες που δέχθηκα κατά το διάστημα της επισκοπικής μου διακονίας και που εκπορεύονταν από την «ορθόδοξη» αυτή Μονή ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο, ήταν απίστευτες και μου προξενούσαν πολύ πόνο. Μόνο η θεία Λειτουργία και η προσευχή με βοήθησαν να παραμένω όσο είναι δυνατόν ατάραχος και να συνεχίσω το έργο μου στην Εκκλησία, να ομιλώ, να γράφω, να λαμβάνω μέρος σε Συνέδρια, να ασκώ την ποιμαντική μου διακονία και να συμμετέχω στα Συνοδικά Όργανα της Εκκλησίας. Βεβαίως, στην Μητρόπολη συνάντησα εκλεκτούς Κληρικούς, μοναχούς και λαϊκούς, οι οποίοι ποικιλοτρόπως δείχνουν την αγάπη τους και την συμπαράστασή τους.
7. Θέλω να ελπίζω ότι οι υπογράψαντες την «αγωνιώδη έκκληση» έχουν αγαθή διάθεση. Όμως θα επιθυμούσα να με είχαν προηγουμένως ακούσει προσωπικά, και αυτό που προτείνουν να κάνη η Ιερά Σύνοδος και ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου με την Ιερά Μονή, δηλαδή «τήν δωρεά της συνάντησης των προσώπων δια ζώσης» να το είχαν κάνει προηγουμένως μαζί μου, πριν συντάξουν το κείμενό τους. Δηλαδή, να με είχαν επισκεφθή ή να μου είχαν ζητήσει να τους συναντήσω και να τους ενημερώσω, εφ' όσον και αυτοί είναι μέλη της Εκκλησίας. Δεν έπρεπε να αρκεσθούν στην πληροφόρηση από τις ποικίλες δημοσιεύσεις στον ηλεκτρονικό τύπο που πολλάκις παραπλανούν, όπως αποδεικνύεται από ανακριβή και αναληθή στοιχεία που αναφέρουν στο κείμενό τους, γιατί θα έπρεπε να αντιλαμβάνονται ότι ο Επίσκοπος δεν μπορεί να απαντά σε κάθε κακόβουλο δημοσίευμα και να εμπλέκεται με κάθε συκοφάντη και υβριστή. Άλλωστε, δεν ήμουν εγώ εκείνος ο οποίος ανήγαγα το θέμα αυτό στις τηλεοράσεις και τον ηλεκτρονικό τύπο, όπως γράφουν. Επίσης, δεν θα ήθελα να κάνουν λόγο για δημιουργία «νέας μονής Εσφιγμένου», γιατί έτσι εκθέτουν την Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους και τον Παναγ. Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο, ότι δήθεν αυτοί ευθύνονται γι' αυτό.
Θεωρώ ότι παρά την καλή διάθεσή τους και την αγάπη τους στην Εκκλησία δεν πρέπει να αμφιβάλλουν και για την δική μου αγάπη προς την Εκκλησία, και ενδεχομένως δεν έχουν πονέσει και δεν έχουν κλαύσει για το θέμα αυτό περισσότερο από μένα. Εν πάση περιπτώσει, δεν μπορώ να αποκλείσω τίποτε. Παρακαλώ, λοιπόν, τους υπογράψαντες την «αγωνιώδη έκκληση» να ορίσουν μία αντιπροσωπεία με την οποία να συναντηθούμε ή στην Ναύπακτο ή στην Αθήνα και είμαι έτοιμος και να τους ενημερώσω και να ωφεληθώ από τις γνώσεις τους. Να ακούσω την αγωνία τους και εκείνοι να ακούσουν τον πόνο μου. Προτίμησα να γράψω αυτό το κείμενο ως μία «δημόσια εξομολόγηση», επειδή και δημόσια έχει διατυπωθή η πρόταση, αλλά και επειδή συντονίζεται, θέλω να πιστεύω, με την αγνή διάθεση που έχουν απέναντι στα εκκλησιαστικά ζητήματα και απέναντί μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου