Βρισκόμαστε στήν αρχή τού έτους καί συνηθίζουμε νά ανταλλάσσουμε ευχές, οι οποίες πάντα είναι ευχάριστες, ελπιδοφόρες καί ενθαρρυντικές. Τά πράγματα στήν ζωή τών ανθρώπων δέν έρχονται όπως τά θέλουν. Υπάρχουν καί σύγχρονες φωνές πού κάνουν λόγο γιά δύσκολη χρονιά καί, βεβαίως, υπάρχουν σοβαρά ερείσματα γιά νά υποστηριχθή αυτή η άποψη ότι θά υπάρξουν δυσκολίες. Όμως ο άνθρωπος πρέπει νά αντιμετωπίζη όλα τά προβλήματα τής ζωής του μέ ένα υψηλό νόημα. Αυτό ιδιαιτέρως πρέπει νά γίνεται μέ τούς Χριστιανούς.
Οι πιό κάτω σκέψεις αναφέρονται στό πώς η Εκκλησία προτρέπει τούς Χριστιανούς νά ζούν κάθε μέρα τής ζωής τους καί, επομένως, καί αυτόν τόν χρόνο. Πρότυπό μας πρέπει νά είναι ο Χριστός καί διαρκής σκοπός μας θά είναι πώς θά ζήσουμε εν Χριστώ.
1. Ο Χριστός μετά τήν βάπτισή Του στόν Ιορδάνη ποταμό καί μετά τήν σύλληψη τού Ιωάννου τού Προδρόμου άρχισε τό επίσημο έργο Του κηρύττοντας μετάνοια: «μετανοείτε ήγγικε γάρ η βασιλεία τών ουρανών» (Ματθ. δ', 17). Αυτό αναφέρεται στό ευαγγελικό ανάγνωσμα τήν πρώτη Κυριακή μετά τήν εορτή τής Βαπτίσεως τού Χριστού, ουσιαστικά τήν πρώτη Κυριακή κάθε νέου έτους. Αυτό είναι σημαντικό, γιατί προσδιορίζει καί τήν ζωή μας κατά τήν διάρκεια κάθε νέας χρονιάς.
Τά ιερά Ευαγγέλια, καίτοι δέν είναι πλήρης βιογραφία τού Χριστού, εν τούτοις παρουσιάζουν σέ γενικές γραμμές «τί είπε, τί έπραξε καί τί έπαθε ο Χριστός». Στό «τί είπε» αναφέρεται η διδασκαλία του, στήν οποία πρωτεύουσα θέση κατέχει η «επί τού όρους Ομιλία» Του, όπως επίσης καί οι ομιλίες Του πού παρουσιάζονται από τόν Ευαγγελιστή Ιωάννη, πού είναι γεμάτες θεολογία. Στό «τί έπραξε» αναφέρονται τά θαύματα, δηλαδή ιάσεις ασθενειών, άφεση αμαρτιών, αναστάσεις νεκρών. Στό «τί έπαθε» ο Χριστός αναφέρονται οι διωγμοί εκ μέρους τών Γραμματέων καί Φαρισαίων, κυρίως όμως τά Πάθη καί ο Σταυρός Του. Βεβαίως, τά Ευαγγέλια περιγράφουν καί τήν Ανάσταση καί τήν Ανάληψή Του στούς ουρανούς καί τήν έλευση τού Παναγίου Πνεύματος.
Εάν προσέξουμε επισταμένως θά διαπιστώσουμε ότι καί στίς τρείς αυτές ενέργειες τού Χριστού φαίνεται τό θεανθρώπινο πρόσωπό Του. Δηλαδή, ο Χριστός εκήρυττε ως Προφήτης, θαυματουργούσε ως βασιλεύς, έπαθε καί σταυρώθηκε ως Αρχιερεύς. Μέ άλλα λόγια ο Χριστός ήνωσε στόν εαυτό Του τίς τρείς αυτές κατηγορίες ανθρώπων πού υπήρχαν στήν Παλαιά Διαθήκη, ήτοι τού Προφήτου, τού Βασιλέως καί τού Αρχιερέως.
2. Όλο, όμως, τό έργο τού Χριστού τό βιώνουμε ξανά μέσα στό Μυστήριο τής θείας Ευχαριστίας πού είναι η μυστηριακή επανάληψη τού έργου τής θείας οικονομίας. Ερχόμαστε στόν Ναό, συμμετέχουμε στήν θεία Ευχαριστία καί όχι μόνον προσευχόμαστε ατομικά, αλλά βιώνουμε μυστηριακά τό γεγονός τής θείας ενανθρωπήσεως τού Χριστού.
Η Μικρά Είσοδος συμβολικά δείχνει τόν Χριστό νά εισέρχεται στόν κόσμο γιά νά κηρύξη τό Ευαγγέλιο τής μετανοίας καί τής σωτηρίας. Ο Ιερεύς κρατά τό Ευαγγέλιο μέσα στό οποίο υπάρχει η διδασκαλία τού Χριστού καί μετά τήν Είσοδο αναγινώσκει τήν περικοπή τήν οποία καθιέρωσαν οι Πατέρες, οπότε βιώνουμε τί είπε καί τί λέγει ο Χριστός, δηλαδή δηλώνεται η προφητική ιδιότητα τού Χριστού.
Κατά τήν διάρκεια τής θείας Ευχαριστίας προσευχόμαστε στόν Θεό νά αποστείλη τό έλεός Του. Αισθανόμαστε ότι είμαστε άρρωστοι ψυχικά καί σωματικά, έχουμε πληγωθή από τίς δαιμονικές επιδράσεις καί τήν έξαψη τών παθών, βλέπουμε τήν αναξιότητά μας, τήν πνευματική μας λέπρα, αλλά καί τήν πνευματική νεκρότητα τής εσωτερικής μας καταστάσεως καί προσευχόμαστε στόν Θεό νά στείλη τό έλεός Του. Δηλαδή, ερχόμαστε στήν θεία Ευχαριστία, πληγωμένοι, απογοητευμένοι καί πολλές φορές αισθανόμαστε νά γίνωνται θαύματα, νά γίνωνται αλλοιώσεις εσωτερικές. Οπότε, ζούμε μέσα μας τήν θαυματουργική ιδιότητα τού Χριστού, τό τί έπραξε καί τί πράττει ο Χριστός, δηλαδή βιώνουμε τήν κυριαρχία τού Χριστού πάνω σέ όλη τήν κτίση.
Έπειτα, στήν θεία Λειτουργία μέ τήν Μεγάλη Είσοδο κατά τήν οποία μεταφέρονται από τήν ιερά Πρόθεση τά δώρα πού έχουν προετοιμασθή κατάλληλα γιά νά εναποτεθούν επάνω στήν αγία Τράπεζα προκειμένου νά τελεσθή η αναίμακτη μυσταγωγία, βιώνουμε τό Πάθος τού Χριστού. Η αγία Τράπεζα είναι ο φρικτός Γολγοθάς όπου τελείται αναιμάκτως η μεγάλη αυτή θυσία τού Χριστού. Μέ αυτήν τήν έννοια στήν θεία Ευχαριστία βιώνουμε καί τό τί έπαθε ο Χριστός υπέρ τής σωτηρίας μας, δηλαδή βιώνουμε τήν αρχιερατική του ιδιότητα.
Πράγματι, η θεία Ευχαριστία είναι τό κέντρο τής πνευματικής μας ζωής, διότι σέ αυτήν βλέπουμε τόν Χριστό νά ενεργή ως Προφήτης, ως Βασιλεύς καί ως Αρχιερεύς. Καί όταν εμείς μαθητεύουμε στά μυστήρια τής Βασιλείας τού Θεού, βασιλευόμαστε από τόν μέγα Βασιλέα καί τρεφόμαστε από τό Σώμα Του, μπορούμε νά ζήσουμε τό μυστήριο τής θείας Οικονομίας. Η θεία Ευχαριστία τελικά δέν είναι μιά ατομική ή ακόμη καί μιά κοινή προσευχή, αλλά είναι μύηση στό μυστήριο τής θείας Οικονομίας, δηλαδή στό Μυστήριο τής ενανθρωπήσεως τού Χριστού καί τής θεώσεως τού ανθρώπου.
3. Όμως, όλη αυτή η ζωή τού Χριστού δέν τελειώνει μέ τήν τέλεση τής θείας Ευχαριστίας, αλλά συνεχίζεται καί στήν προσωπική μας ζωή. Μέ τήν θεία Ευχαριστία γίνεται η έναρξη μιάς άλλης εσωτερικής λειτουργίας. Όταν κοινωνή κανείς τού Σώματος καί τού Αίματος τού Χριστού, κατόπιν απαραιτήτου πρετοιμασίας, τότε δέχεται μέσα του τόν Χριστό ως Προφήτη, ως Βασιλέα καί ως Αρχιερέα καί συνεχίζεται αυτή η λειτουργία.
Ο Χριστός μέσα μας διδάσκει τό τί πρέπει νά κάνουμε γιά νά πορευόμαστε ορθά βασιλεύει στά πάθη, δηλαδή μάς δίνει τήν Χάρη καί τήν ενέργειά Του καί μέ τήν δική μας συνέργεια απαλλασσόμαστε από τά πάθη καί ελευθερωνόμαστε από τήν δυναστεία τους ιερατεύει μέ τό νά μάς εμπνέη γιά νά προσευχόμαστε αδιάλειπτα στόν Θεό. Μέ αυτήν τήν έννοια μετά τήν θεία Κοινωνία ζούμε μέσα μας τόν Χριστό ως Προφήτη, ως Βασιλέα καί ως Αρχιερέα καί έτσι αυξανόμαστε στήν πνευματική μας ζωή. Ο Χριστός εξακολουθεί νά διδάσκη, νά θαυματουργή καί νά ιερουργή τήν σωτηρία μας.
Μέ αυτήν τήν έννοια τό Ευαγγέλιο πού περιγράφει τίς βασικές πλευρές τής ζωής τού Χριστού εικονίζεται μυστηριακά μέσα στό Μυστήριο τής θείας Ευχαριστίας καί βιώνεται πνευματικά μέσα στήν καρδιά, δηλαδή στό κέντρο τού έσω ανθρώπου, όπου αποκαλύπτεται η αγάπη καί τό έλεος τού Θεού.
Έχουμε πολλά προβλήματα στήν ζωή μας, δημιουργούνται πολλές ανώμαλες καταστάσεις, αντιμετωπίζουμε πάμπολλες δυσκολίες, αλλά ως Χριστιανοί θά πρέπει νά ζούμε εν Χριστώ, δηλαδή νά εισερχόμαστε μέσα στήν ζωή τού Χριστού καί ο Χριστός νά εισέρχεται μέσα μας.
Μέ αυτές τίς προϋποθέσεις ο νέος χρόνος θά είναι ευλογημένος καί καρποφόρος καί η φετινή χρονιά θά είναι αποδοτική. Δέν πρέπει νά βλέπουμε μόνο τίς εξωτερικές δυσκολίες, αλλά νά μάς ενδιαφέρη κυρίως καί πρό παντός πώς θά γίνεται μέσα στήν ύπαρξή μας η πνευματική θεία Λειτουργία. Θά πρέπει νά μάς ενδιαφέρη κυρίως αυτό πού λέγει ο Απόστολος Παύλος: «μέτοχοι γάρ γεγόναμεν τού Χριστού, εάνπερ τήν αρχήν τής υποστάσεως μέχρι τέλους βεβαίαν κατάσχωμεν» (Εβρ. γ', 14).
Καλή καί ευλογημένη χρονιά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου