Ὁ πόλεμος στήν Συρία Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου

Παρακαλουθῶ ὅσα γίνονται στήν Συρία καί αἰσθάνομαι βαθειά πικρία καί στενοχώρια. Ὄχι μόνον γιά τά τραγικά γεγονότα πού ἐκτυλίσ­σονται ἐκεῖ, ἀλλά καί γιατί ἀπό τίς πολλές ἐπισκέψεις μου στήν Μέση Ἀνατολή τήν περίοδο ἀπό τόν Φεβρουάριο 1988 ἕως τίς ἀρχές τοῦ 1990, ἀλλά καί ἀργότερα τό ἀκαδημαϊκό ἔτος 2000-2001, ἀπέκτησα πολλές γνωριμίες, γνώρισα πολλούς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, ὁμίλησα πολλές φορές στούς Χριστιανούς τῆς Δαμασκοῦ, τοῦ Χαλεπίου, τῆς Λατάκειας, τῆς Ταρτοῦς καί ἄλλων πόλεων καί ἐξετίμησα τήν ἀγάπη τους στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἀλλά καί τήν δίψα τους γιά τήν ὀρθόδοξη θεολογία.

Ἡ Συρία ἦταν ὁ ἐνδιάμεσος σταθμός πρός τόν Λίβανο, προκειμένου νά διδάξω στήν Μπελεμέντειο Θεολογική Σχολή «Ἅγιος Ἰωάννης Δαμασκηνός» τοῦ Πατριαρχείου Ἀντιοχείας. Στόν Λίβανο ἐπικρατοῦσε ἐμφύλιος πόλεμος, στήν δέ Συρία ὑπῆρχε τό δικτατορικό καθεστώς τοῦ Ἄσαντ, τοῦ πατέρα τοῦ σημερινοῦ Προέδρου τῆς Συρίας. Ἦταν δυό προβληματικές Χῶρες, στίς ὁποῖες συναντοῦσα «Ρούμ Ὄρθοντοξ» (Ὀρθόδοξους Ρωμηούς) Χριστιανούς, λειτουργοῦσα, ὁμιλοῦσα καί εἶχα ἐπικοινωνία μέ τούς ἀνθρώπους τῶν Κρατῶν αὐτῶν.

Ὅλα ὅσα συναντοῦσα μοῦ προκαλοῦσαν ἐντύπωση. Λόγῳ τῆς προβληματικότητος τῶν περιοχῶν αὐτῶν δέν εἶχα ἐπικοινωνία οὔτε ἀκόμη καί τηλεφωνική μέ τήν Ἑλλάδα καί κατά κάποιον τρόπο ἤμουν ἀπομονωμένος. Τό Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν φρόντισε νά μοῦ χορηγήση ὑπηρεσιακό διαβατήριο γιά νά κινοῦμαι μέ μεγαλύτερη ἀσφάλεια καί καθ' ὅλη τήν διάρκεια τῆς διαμονῆς μου ἐκεῖ ἤμουν κάτω ἀπό τήν προστασία τῆς Ἑλληνικῆς Πρεσβείας τῆς Δαμασκοῦ. Στόν Λίβανο λόγῳ τῆς ἐμπόλεμης καταστάσεως δέν ὑπῆρχε Ἑλληνική Πρεσβεία.

Λόγῳ αὐτῆς τῆς κατάστασης κατέγραφα κάθε μέρα τίς ἐντυπώσεις μου σέ ἕνα ἡμερολόγιο. Τώρα πού τό διαβάζω συγκινοῦμαι βαθειά. Βλέπω τίς τραγικές καταστάσεις πού ἀντιμετώπισα, τήν ἀγωνία τῶν ἀνθρώπων καί τόν πόνο τους ἀπό τήν συνεχῆ αἱματοχυσία. Πρόκειται στό μέλλον νά τό ἐκδώσω, ὥστε οἱ ἀναγνῶστες νά καταλάβουν περίπου τίς τότε, ἀλλά καί τίς νῦν συνθῆκες τῶν Ρωμηῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν. Θά εἶναι ἕνα βιβλίο ἀποκαλυπτικό καί συναρπαστικό.


Στό παρόν τεῦχος τῆς Ἐφημερίδος θά γίνη πρώτη δημοσίευση ἐλάχιστων ἀποσπασμάτων ἀπό αὐτό τό ἡμερολόγιο, πού ἀναφέρονται κυρίως στήν Δαμασκό, τό Χαλέπι καί τήν Λατάκεια, ὅπου αὐτόν τόν καιρό μαίνεται φοβερός πόλεμος, καί μάλιστα ἔχει ἀπαχθῆ ὁ Μητροπολίτης Χαλεπίου Παῦλος καί εἶναι ἄγνωστη ἡ τύχη του, καθώς ἐπίσης μεγάλο μέρος τοῦ ὀρθοδόξου πληθυσμοῦ τῆς Λατάκειας ἔχει μετακινηθῆ.

Σημειώνεται ἐδῶ ὅτι στίς πρῶτες ἐπισκέψεις μου στήν Συρία καί τόν Λίβανο (1988-1990) καθηγητής καί κοσμήτωρ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς ἦταν ὁ Ἀρχιμανδρίτης Ἰωάννης Γιαζεζί, νῦν Πατριάρχης Ἀντιοχείας κ. Ἰωάννης. Καί στήν ἐπίσκεψή μου τό 2001 καθηγητής καί Κοσμήτωρ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς ἦταν ὁ Μητροπολίτης Χαλεπίου κ. Παῦλος, κατά σάρκα ἀδελφός τοῦ νῦν Πατριάρχου Ἰωάννη, ὁ ὁποῖος ὅπως προαναφέρθηκε ἔχει ἀπαχθῆ καί ἀγνοεῖται. Καί μέ τούς δύο ἀνέπτυξα ἰσχυρή φιλία, συνεργάσθηκα γιά πολλά θέματα, φιλοξενήθηκα στό σπίτι τους στήν Λατάκεια καί εἶναι φυσικό νά ἐνδιαφέρομαι γι' αὐτούς, γιά τούς Χριστιανούς καί ὅλη τήν περιοχή.

Ἡ ἐμπειρία μου ἀπό τήν Συρία καί τόν Λίβανο μοῦ προσέφερε μεγάλη πείρα, γνώσεις, δημιούργησα ἰσχυρές φιλίες. Εὐχαριστῶ τόν Θεό γιά τήν εὐκαιρία αὐτή καί Τόν παρακαλῶ γιά τήν εἰρήνευση τῆς περιοχῆς.